Η μπάλα περνά με δύναμη αρκετά εκατοστά έξω από το δεξί δοκάρι του Διονύση Μάντζου. Οι φωνές ενθουσιασμού και η «μελανόλευκη» έκσταση καλύπτουν πρόσωπα και καταστάσεις. Όλοι και όλα στο γήπεδο 4 γίνονται ΕΝΑ.
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010. Λίγο μετά τις 8 το βράδυ. Οι προσδοκίες, τα όνειρα και οι ελπίδες μιας παρέας, μιας ολόκληρης ομάδας, περνούν στη σφαίρα του πραγματικού: Ο ΠΑΝΑΙΓΕΙΡΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!
Far West στις όχθες του Κηφισού
Το σκηνικό έτοιμο από καιρό. Η προσμονή γι’ ΑΥΤΟΝ τον αγώνα σχεδόν έμφυτη σε κάθε παίκτη της «Αρμάδας». Ο Παναιγειρατικός βρισκόταν ήδη στο πιο ψηλό σκαλί της ιστορίας του. Ο αντικειμενικός στόχος της «τετράδας» είχε επιτευχθεί και η πρόκληση του ημιτελικού δημιουργούσε παροξυσμό στο αχαϊκό στρατόπεδο.
Οι αντίπαλοι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ταιριαστοί στην περίσταση. Οι φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος είχαν κάνει την φετινή τους υπέρβαση. Ύστερα από μια αποτυχημένη κανονική διάρκεια είχαν καταφέρει να αποκλείσουν τα ανώτερα Νέα Λιόσια στην προημιτελική φάση και έθεταν ξανά υποψηφιότητα για να διεκδικήσουν τον πρώτο τίτλο. Οι «ροσονέρι», σε μια πρωτοφανή για φέτος επίδειξη ενότητας, μαζεύτηκαν από νωρίς στον Ελαιώνα και συζήτησαν διεξοδικά πριν τον αγώνα. Ο Πανφραπεδαϊκός, αποδεδειγμένα, ήθελε πολύ την πρόκριση. Η θέληση, ωστόσο, αποδείχθηκε πολύ λίγη μπροστά στη δίψα.
Με "μωβ" συνταγή νίκης
Πέρα από τους… συμβολισμούς και το έντονο άρωμα… εκδίκησης που έδωσε στον αγώνα ένα ξεχωριστό χρώμα, υπήρξε και ποδόσφαιρο. Ο Πέτρος Παπανικολάου επέλεξε -ορθά- να παρατάξει την ομάδα μας με full επιθετική διάταξη, σκοπεύοντας να… ταρακουνήσει τους «φραπέδες» στο shaker που ακούει στο όνομα Δημήτρης Μοτσάκος. Ο «τρομοκράτης» οριστικοποίησε τη συμμετοχή του στον ιστορικό ημιτελικό κυριολεκτικά λίγες ώρες πριν τη σέντρα. Συμπαραστάτες του στην αρχική σύνθεση του ΑΟΠ, πέραν του Διονύση Μάντζου κάτω από τα δοκάρια, ήταν οι «αχώριστοι» Ντοάς, Λάμπρου, Πάτσης, και οι Τσιμπούρης, Κρεκούκιας και Σαραντουλάκης: η ίδια ομάδα που μία εβδομάδα πριν είχε σκορπίσει στους πέντε ανέμους τη Deep Purple.
Στον… «Κουβα»-ρη από το α΄ μέρος
Το ματς δεν άργησε να πάρει την «άγρια» ομορφιά που του έπρεπε, δεδομένης της κρισιμότητάς του αλλά και της έντονης προϊστορίας των δύο αντιπάλων. Και η αφορμή δόθηκε από έναν… παλιό γνώριμο. Ο all-around των αντιπάλων Νίκος Κούβαρης ανέλαβε από την αρχή του αγώνα να δυναμιτίσει το ήδη τεταμένο κλίμα. Με υβριστικά σχόλια και προκλητική συμπεριφορά προσπάθησε να «σπάσει» το ηθικό του προσωπικού του αντιπάλου, που -για κακή του τύχη- ήταν ο «πολύς» Φίλιππος Κρεκούκιας. Η αδιαφορία του «Ναυάρχου» έφερε τον τοπικό ήρωα του λιμανιού στα όριά του. Έχοντας αντικρίσει ήδη την πρώτη κίτρινη κάρτα από τον α΄ διαιτητή της αναμέτρησης για τις βρισιές που εξαπέλυσε κατά του πάγκου (!!!) και του coach Παπανικολάου ο παίκτης των Πειραιωτών έχασε οριστικά την όποια ψυχραιμία του. Με τις προσπάθειες των υπόλοιπων "φραπέδων" να τον συνεφέρουν να αποδεικνύονται μάταιες, οι "μελανόλευκοι" διατήρησαν την ψυχραιμία τους προκειμένου να μη μετατραπεί το παιχνίδι σε ρινγκ.
Την ίδια ώρα, ο πρώτος αυτοσχέδιος μηχανισμός είχε εκραγεί στα δίχτυα του Καραδήμα. Η μπαλιά ακριβείας του Κώστα Πάτση έδωσε στον Μοτσάκο την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ με γυριστή «τυφλή» κεφαλιά, μέσα σε πανδαιμόνιο πανηγυρισμών. Το φιτίλι άναψε, η μεγάλη αρχή είχε γίνει…
Το ντελίριο ενθουσιασμού των Αιγειρατών ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη γκρίνια στον πειραιώτικο πάγκο. Οι πέμπτοι του πρωταθλήματος έριχναν συνεχώς «λάδι στη φωτιά» παραπονούμενοι για τα πάντα, ακόμη και για τον αριθμό των ανθρώπων που βρίσκονταν στον πάγκο του ΑΟΠ… Ο ιδιοκτήτης των εγκαταστάσεων του Ελαιώνα κ. Ανδρέας Παπαδόπουλος έσπευσε λίγο πριν την ανάπαυλα για να ηρεμήσει τα πνεύματα στο φλεγόμενο clasico.
Πίσω στο γήπεδο οι βόμβες μολότοφ συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό. Το δυνατό σουτ του Μοτσάκου σταμάτησε στο αριστερό κάθετο δοκάρι του Καραδήμα και εκείνο του Κρεκούκια δεν βρήκε στόχο από πλάγια θέση, όμως λίγα λεπτά πριν τη λήξη του α΄ μέρους, έμελλε μία ακόμη επίθεση να βρει το στόχο. Ο Δημήτρης Μοτσάκος, εκμεταλλευόμενος τη σύγχυση ύστερα από σουτ του Πάτση «κεραυνοβόλησε» τη μπάλα από κοντινή απόσταση εντός περιοχής, υπογράφοντας φαρδιά πλατιά πάνω στο 2-0. Τα αδικαιολόγητα παράπονα του αντίπαλου φορ Κώστα Λαζαρίδη για τους έντονους πανηγυρισμούς του «τρομοκράτη» έμειναν αναπάντητα. Τα φαντάσματα της 17ης Απριλίου έκαναν ξανά την εμφάνισή τους πάνω από το Ρέντη, την ώρα που στον αντίπαλο πάγκο, οι αλληλοκατηγορίες και ο "εμφύλιος" μαίνονταν με αμείωτη ένταση.
Και ενώ όλα έδειχναν να οδηγούν στο φυσιολογικό καθαρτήριο τέλος, η πλοκή του έργου άλλαξε απότομα, με τη φαρσοκωμωδία να μετατρέπεται σε θρίλερ! Η χαμένη ευκαιρία του Μοτσάκου (δεν συνδυάστηκε με τον ελεύθερο Καραμπάση, που είχε περάσει στο ματς) ήταν η τελευταία φάση όπου ο «Παναί» κατάφερε να φτάσει με αξιώσεις μπροστά στην αντίπαλη εστία. Λίγα λεπτά αργότερα, ο πρωταγωνιστής του αγώνα «Μότσι» δεν κατάφερε να διώξει σωστά τη μπάλα στο καλοχτυπημένο κόρνερ των αντιπάλων, σερβίροντάς την στον αμαρκάριστο Τασούκα. Το 2-1 ήταν γεγονός.
Το άγχος έκανε την εμφάνισή του στο αχαϊκό στρατόπεδο. Ο Πέτρος Παπανικολάου κρατούσε το κεφάλι του, βλέποντας τους ως τότε ανύπαρκτους «φραπέδες» να επιστρέφουν στο ματς. Χωρίς σπασμωδικές αντιδράσεις, οι «μελανόλευκοι» προσπάθησαν να διαχειριστούν το βραχύ τους προβάδισμα, κλείνοντας τους διαδρόμους προς το τέρμα του Διονύση Μάντζου. Ωστόσο, το… σενάριο του «θρίλερ του Σαββάτου» είχε μπόλικη αγωνία για κάθε ενδιαφερόμενο.
Οι Αιγειράτες υποχώρησαν στα καρέ τους δίνοντας πολύ χώρο στους αντιπάλους. Δέκα λεπτά πριν τη λήξη, το κομφούζιο μέσα στην αχαϊκή περιοχή θα δώσει το δικαίωμα στον Λαζαρίδη να «γράψει» με κοντινή προβολή το 2-2. Ο ανεκδιήγητος Νίκος Κούβαρης περνά προκλητικά μπροστά από τον πάγκο του ΑΟΠ εκστομίζοντας ασύλληπτες χυδαιότητες. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο άριστος α΄ διαιτητής του ημιτελικού θα τον στείλει για ένα γρήγορο ντους με δεύτερη κίτρινη για αντιαθλητικό εκτός φάσης χτύπημα πάνω στον Ανδρέα Καραμπάση. Το σχόλιο του ρέφερι παρατίθεται αυτούσιο, χωρίς άλλα λόγια: «Δεν θα σε αφήσω να σκοτώσεις κανένα παιδί!»…
Το τελευταίο δεκάλεπτο περνά με βασανιστικό τρόπο και για τις δύο ομάδες. Οι παίκτες και ο πάγκος του ΑΟΠ, «παγωμένοι» από την εξέλιξη του ντέρμπι βλέπουν να εκτυλίσσεται μπροστά τους μια ανείπωστη φάρσα: ένας ολόδικός τους αγώνας, μια πανάξια πρόκριση κινδύνευε να δοθεί «χάρισμα» στους «αιώνιους» αντιπάλους. Το τελευταίο σφύριγμα των διαιτητών άφησε ανοιχτό το εισιτήριο για τον τελικό.
Τα πιο μακρά πέντε λεπτά της Ιστορίας
Είναι ίσως κουραστικό να μιλά κανείς για την «καρδιά»
και την «ψυχή» μιας ομάδας. Για το «ειδικό βάρος» μιας φανέλας. Όμως τα λόγια είναι λιγοστά και μερικές φορές κανείς δεν μπορεί να τα αποφύγει.
Με την πλάτη στον τοίχο, με ένα πλεονέκτημα δύο τερμάτων να κάνει «φτερά» μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας και με πολύ πρόσφατες τις επιδόσεις των δύο αντιπάλων σε ανάλογες περιπτώσεις στα προημιτελικά του πρωταθλήματος, ο ΑΟΠ έμπαινε με καθαρό ψυχολογικό μειονέκτημα στην πλέον ψυχοφθόρα διαδικασία που αυτό το άθλημα επιφυλάσσει στους πιστούς του.
Κι όμως!
Η ιστορία το ήθελε αλλιώς. Οι Αχαιοί δεν θα παραδίδονταν ποτέ! Και στο τέλος τα κατάφεραν. Η σειρά των πέναλτι έσπαζε καρδιές:
Ο Τσιμπούρης εκτελεί ψυχρά. «Μη σκέφτεσαι τίποτα!» του είχε πει ο «Παπ» δευτερόλεπτα πριν, κι εκείνος το έκανε. 1-0.
Ο Διονύσης Μάντζος πέφτει σωστά, η μπάλα μπαίνει γκολ. Ο Βελιανίτης «γράφει» το 1-1.
Φίλιππος Κρεκούκιας και 2-1. Ο «Ναύαρχος» δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
2-2 από τον Γ. Αγγελίδη. Η αγωνία κορυφώνεται.
Ο «τρομοκράτης» δεν γνωρίζει τη γεύση της αγωνίας. Δοκάρι και μέσα από τον Μοτσάκο. 3-2, ο ΑΟΠ μπροστά ξανά.
Και η τραγωδία φτάνει στην κορύφωση:
Ο Γρηγόρης Κορωνάκος στέλνει τη μπάλα άουτ, την ώρα που ο Σάκης έχει πέσει στη σωστή γωνία. Οι φωνές ενθουσιασμού έχουν λόγο που είναι συγκρατημένες.
Ο Ζαχαρίας Σαραντουλάκης εκτελεί δεξιά και χαμηλά. Ο Καραδήμας πέφτει και μπλοκάρει. Η καρδιά του «Ζαχ» γίνεται χίλια κομμάτια. Οι απώλειες ισοφαρίζονται και η μάχη συνεχίζεται.
Ο Τασούκας ευστοχεί και όλα απ’ την αρχή! Το 3-3 έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το ματς δεν τελειώνει εδώ.
Τα πόδια βαραίνουν επικίνδυνα. Ο Κώστας Πάτσης παίρνει φόρα και σουτάρει. Η μπάλα είναι στο κέντρο. Ο αντίπαλος πορτιέρο την αγγίζει τόσο ώστε να καθυστερήσει λίγο το αναπόφευκτο. Είναι γκολ. 4-3.
Τελευταία σκηνή του δράματος:
Ο ήρωας των αντιπάλων όλη τη χρονιά, ο άνθρωπος που σχεδόν μόνος οδήγησε τους Πειραιώτες στους «4», στέκεται απέναντι στο «αντίπαλον δέος» του, τον πολύπειρο τερματοφύλακα της καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος. Άλκης Καραδήμας εναντίον Διονύση Μάντζου. Ο πυρετός της αγωνίας στο «κόκκινο», τα πόδια βαριά, τα γάντια σφίγγουν σε γροθιές.
Η μπάλα φεύγει μακριά από το τέρμα. ΚΑΘΑΡΣΗ!
Και ύστερα ήρθε η Ιστορία. Και οι λευκές φανέλες έγιναν ΕΝΑ. Ξανά.
«ΕΚΡΗΞΗ» Χαράς και Δικαίωσης!
Τα συναισθήματα που εξεράγησαν και εκδηλώθηκαν με τέτοια ορμή αμέσως μετά τη λήξη δεν μπορούν να αποτυπωθούν ούτε σε χίλιες λέξεις ενός match report. Τα πρώτα εκείνα δευτερόλεπτα έκστασης και ανακούφισης, θα ζήσουν για πάντα, ανεξίτηλο κομμάτι της συλλογικότητας αυτής της ομάδας, για όσα χρόνια θα υπάρχει. ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΝ. Δεν τους το ΧΑΡΙΣΑΝ!
Τα υποτιμητικά σχόλια, η κριτική και ο «πόλεμος νεύρων» από την πλευρά των αντιπάλων είχαν χαλυβδώσει τους «μελανόλευκους» που έβλεπαν στο σαββατιάτικο αγώνα κάτι πολύ περισσότερο από έναν σπουδαίο ημιτελικό πρωταθλήματος. Αν στο ματς με τη Deep Purple κρινόταν η αξιοπρέπεια αυτής της ομάδας, σε εκείνο με τους «φραπέδες» οι Αχαιοί θα έπαιρναν αυτό που ζητούσαν από καιρό: το πιο πειστικό «πιστοποιητικό ανωτερότητας» έναντι των Πειραιωτών.
Καλό καλοκάιρι Νίκο!
Τα όσα εκτυλίχθηκαν μετά τον αγώνα έξω από το γήπεδο αλλά και μέσα στα αποδυτήρια ανήκουν μάλλον στο αστυνομικό παρά στο αθλητικό... ρεπορτάζ. Το αμόκ του «παλιόφιλου» Νίκου Κούβαρη, προκάλεσε το ανθρωπολογικό ενδιαφέρον όλων στον Ελαιώνα που έτρεχαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε. Την αδικαιολόγητη μανία του νεαρού Πειραιώτη συγκέντρωσαν -άγνωστο γιατί- οι Παπανικολάου και Κρεκούκιας. Το μόνο βέβαιο είναι πως και ο ίδιος ο δυστυχής Κούβαρης θα είχε τη δύναμη να αποδώσει τη συμπεριφορά του στη μόνη πραγματική της αιτία: τον ανείπωτο και αγιάτρευτο ΠΟΝΟ που προκαλεί ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ από τον τελικό! Σύσσωμη η ομάδα του ΑΟΠ, πάντα ευαίσθητη και συνηθισμένη σε ανάλογα δράματα, του έυχεται ολόψυχα ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.
Επιμύθιο
Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς και τους ικανούς. Και το Σάββατο ο κανόνας αυτός δεν γνώρισε εξαίρεση. Η «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι αυτή τη φορά (όπως και στον α΄ προημιτελικό) δε λάθεψε. Έβγαλε νικητή εκείνον που το ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Τώρα πλέον μπορούμε να το πιστέψουμε: Ο ΑΟΠ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!
Τα παιδιά που έπαιξαν για την «Αρμάδα» μας και βγήκαν νικητές κόντρα στη ροή του παιχνιδιού πέρασαν δια παντός στα κατάστιχα της Ιστορίας αυτής της παρέας.
Το χειροκρότημα είναι όλο δικό τους:
1. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΝΤΖΟΣ
74. ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΟΑΣ
9. ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΤΣΗΣ
13. ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ
18. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΜΠΟΥΡΗΣ
33. ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΥΛΑΚΗΣ
10. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΡΕΚΟΥΚΙΑΣ
26. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΤΣΑΚΟΣ
3. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΜΠΑΣΗΣ
8. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΤΖΟΣ
Στον «πρωτομάστορα» του φετινού ΑΟΠ και ΠΡΩΤΟ ΜΑΓΚΑ του Ελαιώνα ΠΕΤΡΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ αξίζουν πολλά περισσότερα από τον σεβασμό ΟΛΩΝ, συμπαικτών και αντιπάλων. Και ας είναι άπαντες βέβαιοι ότι αυτός ο σεβασμός θα του εξασφαλισθεί με κάθε τρόπο.
Πανάξιοι συμπαραστάτες από τον πάγκο οι υπόλοιποι «μελανόλευκοι» ΧΑΡΗΣ ΠΛΟΥΜΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ, ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΝΤΖΟΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΘΩΜΑΣ, ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΤΕΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΤΑΦΗΣ, πολύτιμη η ενθάρρυνση από τη ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΜΠΟΥΡΙΚΑ, τον κ. Χρήστο Πάτση και την Άννα Παναγιωτίδου, τον Κώστα Τζιώτη, το Βαγγέλη Τσιμπούρη, τον Τάκη Φιριππή και την υπόλοιπη παρέα τους.
Άριστοι όλοι τους στο ρόλο τους, πρωταγωνιστές και συμπρωταγωνιστές μίας ιστορικής ποδοσφαιρικής παράστασης, που τα είχε κυριολεκτικά όλα: συγκλονιστική πλοκή, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ανατροπές, θετικούς και αρνητικούς ήρωες, συναίσθημα, ένταση, εκτόνωση και γραφικές φιγούρες.
Το ταξίδι λοιπόν συνεχίζεται. Αυτός ο ΑΟΠ δεν κάνει διακοπές!
Ραντεβού, άλλο ένα Σάββατο, στο Ρέντη. Με φόντο το ΟΝΕΙΡΟ (κάποιοι το λένε «κούπα»)!..
